Cowboy تولید کننده دوچرخه های برقی شهری در بلژیک، داده های جالبی را که از سواری، مشتریان دوچرخه های برقی اش به دست آورده است، به اشتراک گذاشته است و اطلاعاتی در مورد تناسب اندام با دوچرخه های برقی ارائه داده است.
تناسب اندام تنها یکی از جذابیت های سواری با دوچرخه برقی است.
بسیاری از دوچرخه سواران برای رفت و آمد از اتومبیل یا اتوبوس استفاده نمیکنند و به جایشان دوچرخه های برقی را انتخاب کرده اند.
دوچرخه‌های الکترونیکی که شامل یک موتور کمکی الکتریکی و باتری برای اضافه کردن نیروی اضافی برای کمک به رکاب زدن راکب هستند، می‌توانند در بسیاری از شهرها با توجه به ترافیک سرعتشان در حمل و نقل همانند خودرو شخصی باشد و حتی گاهی بخاطر داشتن مسیر مخصوص دوچرخه سواری و خلوت بودن مسیر نسبت به مسیر خودرو از خودرو هم سریعتر به مقصد میرسند.
این یک تصور غلط رایج است که برخی گمان میکنند دوچرخه های برقی مناسب ورزش نیستند، بسیاری از مطالعات خلاف این را نشان می دهند.
برخی از مطالعات حتی نشان داده اند که دوچرخه های برقی حتی بیشتر از دوچرخه های پدالی مناسب ورزش هستند، زیرا مسافت طی شده با دوچرخه برقی اغلب بیشتر است.
داده‌های اخیر Cowboy که از اپلیکیشن گوشی‌های هوشمندش که با دوچرخه‌های الکترونیکی مشتریان جفت می‌شود جمع‌آوری شده است، تصویر جالبی از نحوه استفاده از دوچرخه‌های الکترونیکی توسط دوچرخه‌سواران ارائه میدهد.
بنیانگذار و مدیر ارشد فناوری Cowboy
Tanguy Goretti توضیح میدهد که دوچرخه سواران پس از معرفی اپلیکیشن جدید توسط شرکت، 8 درصد افزایش در مسافت و 15 درصد افزایش زمان جابجایی داشته اند.
این شرکت گفت که دوچرخه هایش به طور متوسط 9 سواری در هفته داشتند که هر کدام به طور متوسط 4.5 کیلومتر (2.8 مایل) در هر سفر داشتند.
از آنجایی که دوچرخه های الکترونیکی Cowboy عمدتاً برای سواری شهری طراحی شده اند.
این 40.5 کیلومتر در هفته (25 مایل) معادل حدود 650 کالری سوزی است. به خاطر داشته باشید که دوچرخه های الکترونیکی Cowboy فاقد اهرم گاز هستند، بنابراین کاربر ملزم به پدال زدن برای فعال شدن موتور است.
این شرکت می گوید که این مقدار دوچرخه سواری تقریبا معادل 90 دقیقه دویدن با شدت متوسط در هفته است. برای بسیاری از مردم دویدن به مدت یک ساعت و نیم سخت و آزاردهنده است، اما 9 مرتبه سفر کوتاه با دوچرخه الکترونیکی بسیار ساده تر و سرگرم کننده تر است.
این شرکت در ادامه توضیح میدهد:
پس از یک ماه دوچرخه سواری، تفاوت در حداکثر مصرف اکسیژن، فشار خون و حداکثر بار کاری ارگومتری برای دوچرخه‌سواران برقی و دوچرخه‌سواران معمولی 2 درصد بود.
با بیانی متفاوت، دوچرخه سواران پدالی نسبت به دوچرخه سواران الکترونیکی حدود 2 درصد پیشرفت بهتری در اندازه گیری های قلبی عروقی داشتند.