دوچرخه های کوهستانی برقی امروزه یکی از محصولاتی هستند که سریع ترین رشد را در صنعت دوچرخه سواری دارند! با این حال، بسیاری از مردم نمی دانند که چگونه کار می کنند.

در حین تحقیق در مورد موضوع، متوجه شدم که باید در چند جا جستجو کنم تا به یک پاسخ ساده و کامل دست پیدا کنم! بنابراین، تصمیم گرفتم راهنمایی ایجاد کنم که نحوه کار دوچرخه های کوهستان الکتریکی را توضیح دهد. من امیدوارم که این مطلب به رفع ابهام از موضوع و حذف برخی از اختلافات پیرامونش کمک کند.

اینفوگرافیک زیر شما را با ساده ترین نسخه و نحوه کار دوچرخه برقی کوهستانی آشنا می کند. با این حال، من همچنین تمام قطعات، ویژگی ها و عملکردهای آنها را با جزئیات بسیار بیشتری در زیر پوشش می دهم.

نحوه کار دوچرخه برقی کوهستانی

موتور EMTB

ابتدا در مورد انواع موتور صحبت میکنیم و نحوه کارشان را میگوییم. همانطور که قبلا اشاره کردم، انواع مختلفی از موتورهای دوچرخه برقی وجود دارد. این نوع موتورها هاب درایو و وسط درایو هستند. تفاوت اصلی بین این دو در نحوه نیرو دادن به دوچرخه است.

تفاوت هاب درایو Hub-drive در برابر موتورهای Mid-drive

موتورهای هاب درایو با اتصال مستقیم به توپی چرخ جلو یا عقب کار می کند. موتور برای کمک سواری مستقیماً نیروی خود را روی چرخ اعمال می کند. در مقابلش، موتورهای وسط درایو در وسط دوچرخه قرار دارند و به جای آن نیرو را به زنجیر اعمال می کنند. به دلایلی که اکنون به آنها خواهم پرداخت، سیستم‌های موتور میانی Mid-drive تقریباً به طور انحصاری در دوچرخه‌های الکتریکی کوهستانی استفاده می‌شوند.

تفاوت‌ها ممکن است در طراحی جزئی به نظر برسند، سیستم موتور وسط Mid-drive مزایای زیادی نسبت به هاب درایو برای دوچرخه‌سواری در کوهستان دارد. اول و مهمتر از همه، یک Mid-drive به شما امکان می دهد از دنده های دوچرخه استفاده کنید. این برای دوچرخه سواری در کوهستان که اغلب باید از شیب کوهها صعود کنید بسیار بسیار مهم است. هاب درایوها با استفاده از یک دنده ثابت گیر می کنند و در اعمال قدرت در هنگام صعود مهارت کمتری دارند.

ثانیاً، قرارگیری موتور در وسط ، دوچرخه را متعادل تر و چابک تر میکند. در مقابل، دوچرخه های هاب درایو Hub-drive وزن را روی چرخ جلو یا عقب قرار می دهند که از چابکی دوچرخه میکاهد.

موتورهای وسط درایو Mid-drive کوچکتر و سبک تر هستند، وزن کمتر به تنهایی لزوماً مزیت نیست. این آن وزن روی چرخ قرار ندارد، تعمیر و نگهداری لاستیک را بسیار آسان تر می کند. باز کردن چرخ که موتوری بر رویش تعبیه شده است کار آسانی نیست!

به این نکته هم اشاره میکنم که موتورهای درایو وسط دارای معایبی هستند.

معایب موتورهای Mid-drive

اول، چون به پیشرانه متصل می شوند، می تواند سایش و پارگی بیشتری ایجاد کند. موتورهای هاب کاملاً مستقل عمل می کنند، و از این جهت نگرانی ایجاد نمیکنند. ثانیا، بخاطر وجود قطعات متحرک زیاد در موتور Mid-drive احتمال خرابی قطعه وجود دارد.

با این حال، حتی با در نظر گرفتن این معایب، به نظر من یک موتور میان‌ درایو Mid-drive تنها گزینه واقعی برای دوچرخه‌های الکتریکی کوهستانی است.

مطالعه کنید  8 نکته طلایی برای انتخاب مناسب ترین دوچرخه برقی

باتری دوچرخه برقی کوهستانی

محل باتری

همانطور که می توان انتظار داشت، دوچرخه های کوهستانی برقی مدرن برای تامین انرژی با باتری های لیتیوم یونی جفت می شوند. با اینکه باتری‌های لیتیوم یونی گران‌تر از انواع دیگر باتریها هستند، معمولاً سبک‌تر هستند و انرژی بیشتری را در خود ذخیره میکنند. ذخیره انرژی بیشتر = زمان بیشتر برای سواری 🙂

در مورد نصب روی دوچرخه، دو گزینه وجود دارد : داخلی و خارجی. همانطور که از نام آن پیداست، باتری های داخلی در داخل لوله پایین تنه دوچرخه قرار میگیرند. از مزایای این روش از نظر ظاهری این است که از دید عموم پنهان است و امنیت این مدل باتری حفظ میشود.

وقتی به یک دوچرخه برقی که باتری دوچرخه برقی کوهستانی داخلی دارد نگاه کنید ، ممکن است متوجه نشوید که این دوچرخه برقی است ، بخاطر پنهان بودن باتری اش.

برای پنهان کردن باتری دوچرخه برقی در لوله پایین تنه دوچرخه معمولا آن لوله بزرگتر از حد معمولا است، اما در غیر این صورت، طراحی تمیزی است که می تواند از نظر زیبایی شناسی بسیار دلپذیر باشد.

جداکرن برخی از باتری های داخلی از دوچرخه برای شارژ کردن در آپارتمان دشوار است، در حالی که برخی دیگر بسیار ساده هستند. این موضوع ،مدل به مدل متفاوت است، بنابراین اگر تصمیم به خرید یک دوچرخه برقی کوهستانی با باتری داخلی دارید، فقط باید ایم را در نشظر داشته باشید.

باتری های خارجی Extrnal در بیرون لوله پایینی تنه دوچرخه قرار میگیرند. به طور معمول یک پایه به لوله متصل می کنند و سپس باتری را بر رویش قرار می دهند.

پیچ‌ و سایر ضمیمه‌ها برای ایمن کردن باتری در جای خود استفاده میشوند. تقریباً همیشه از باتری های خارجی برای تبدیل دوچرخه غیر الکتریکی به دوچرخه الکتریکی استفاده می شود.

اندازه و مشخصات باتری

یکی از مهمترین ویژگی های باتری ظرفیت ذخیره سازی آن است. جای تعجب نیست که باتری هایی که ظرفیت ذخیره سازی بیشتری دارند، هم بزرگتر و هم گرانتر هستند. ذخیره انرژی آنها بر حسب وات ساعت اندازه گیری می شود و این را به اختصار Wh  مینویسند. محدوده‌های معمول بین 300 تا 700 وات ساعت هستند و محدوده‌های بزرگ‌تر 750 و حتی 1000 وات ساعت هستند.

از آنجایی که باتری های بزرگتر از نظر فیزیکی نیز بزرگتر هستند، باید مراقب ابعاد فیزیکی آنها باشید. برای استفاده از این باتری ها در دوچرخه و تبدیل دوچرخه ساده خود به دوچرخه برقی مطمئن شوید که دوچرخه فضایی برای قرار گرفتن در قاب دوچرخه شما دارد.

با بزرگتر شدن باتری ، باتری سنگین تر می شوند. بسته به ظرفیت ذخیره سازی باتری ها، وزنشان بین 4 تا 7 پوند است. اگرچه ممکن است سنگین به نظر برسد، اما معمولاً برای دوچرخه سوار مهم نیست زیرا باتری روی دوچرخه نصب شده است. در واقع وزن اضافی می تواند برای حفظ کشش دوچرخه مفید باشد.

اکثر باتری های دوچرخه برقی کوهستان حدود چهار ساعت طول می کشد تا به شارژ کامل برسند. اینکه دقیقاً چه مقدار مسافت پس از هر دفعه شارژ کامل پیموده شود به اندازه باتری، مدل مسیر و میزان کمک گرفتنتان از نیروی الکتریکی بستگی دارد.

مطالعه کنید  معرفی سه چرخه برقی Mean Lean Machine

چگونه موتور ،پیشرانه را نیرو می دهد

خوب ، حالا که دو جزء اصلی یعنی باتری و موتور را فهمیدید، بیایید به نحوه کمک آنها به حرکت دوچرخه بپردازیم! من در ادامه توضیحاتم باز بر روی موتورهای Mid-drive ​​تمرکز خواهم کرد زیرا آنها برای دوچرخه های کوهستانی برقی کاربرد بیشتری دارند.

یک موتور Mid-drive مستقیماً در براکت پایین دوچرخه ،سوار می شود. این دقیقا همان جایی است که یک میل لنگ معمولی در قرار می گیرد. در این محل یک موتور کوچک داریم که برای کمک به زنجیر جلو و میل لنگ نصب شده است.

موتور دوچرخه برقی

مکانیک اولیه حرکت دوچرخه هنوز دقیقاً به همان روش عمل می کند. شما پدال ها را فشار می دهید، حلقه زنجیر می چرخد ​​و زنجیر را می چرخاند و زنجیر چرخ عقب را می چرخاند. تنها تفاوت این است که وقتی موتور چرخش پدال ها را حس می کند برای کمک رکاب می زند. به همین دلیل است که از آن به عنوان دوچرخه برقی “دستیار پدال” یاد می شود. موتور فقط زمانی کمک می کند که شما پدال ها را بچرخانید.

موتور الکتریکی با باتری نصب شده روی دوچرخه کار می کند. اینکه چه مقدار نیرو تحویل داده می شود معمولاً توسط “حالتی” که موتور روی آن تنظیم شده است کنترل می شود. هر سازنده ای مجموعه ای از حالت های خاص خود را دارد، اما همیشه می توانید (mod)حالت “” eco کم و حالت “” turbo  سرعتی را پیدا کنید. حالت های اکو معمولاً 50٪ کمک ارائه می دهند، در حالی که حالت های توربو می توانند تا 300٪ کمک کنند!

در حالی که این حالت‌های پرقدرت برای کمک به بالا رفتن از تپه‌های شیب‌دار عالی هستند، اما باتری را سریع‌تر تخلیه می‌کنند. بنابراین سعی کنید از آنها کم استفاده کنید تا عمر باتری خود را در طول سواری به حداکثر برسانید. اکثر باتری های دوچرخه برقی دارای نمایشگرهای کوچک هستند تا سوار بتواند آماری مانند سرعت و حالت (mod) فعلی را مشاهده کنید.

همچنین صفحه نمایش دوچرخه برقی اغلب ظرفیت باقی مانده باتری را نمایش می دهد. این مورد برای جلوگیری از تمام شدن باتری است. 😉

برای ذخیره کردن انرژی باتری، می توانید موتور را در سرازیری که به کمکش نیاز ندارید خاموش کنید. به دلیل قوانین مربوط به محدودیت حداکثر سرعت، متوجه خواهید شد که اگر موتور روشن بماند، پس از رسیدن به سرعت معین، نیروی اضافی ارائه نخواهد کرد. این از طریق سنسورها کنترل و نظارت می شود.

گشتاور در مقابل سیستم های کمکی پدال Cadence

متوجه خواهید شد که راه کلیدی که در آن موتور درگیر می شود به چرخش پدال ها خلاصه می شود. با این حال، میزان قدرتی که موتور ارائه می کند توسط دو مکانیسم ممکن در سیستم کمک پدال کنترل شود.

مطالعه کنید  پورشه اکثریت سهام شرکت دوچرخه‌ برقی Greyp را خریداری کرد

سیستم های کمکی پدال Cadence با اندازه گیری سرعت چرخش میل لنگ کار می کنند. این تعداد دور در دقیقه (RPM) پدال های شما خواهد بود. با استفاده از یک سری آهنربا، سیستم قادر است سرعت یا کندی پدال ها را محاسبه کند و بر اساس آن قدرت را تعدیل کند. به عنوان مثال، اگر با سرعت 70 دور در دقیقه راحت میپیمایید، اما در حین بالا رفتن از تپه سرعت خود را تا 30 دور در دقیقه کاهش می‌دهید، موتور تغییر را حس کرده و توان خروجی خود را افزایش می‌دهد.

در حالی که این سیستم ساده است، اما نقاط ضعفی دارد. از آنجایی که برای محاسبه سرعت چرخش به قرار دادن سنسورها متکی است، می‌تواند انتقال نیرو تاخیر داشته باشد که حس طبیعی بودن سواری را کاهش میدهد

سیستم‌های کمکی پدال مبتنی بر گشتاور با استفاده از یک سنسور متصل در براکت پایین که گشتاور (نیروی چرخشی) را اندازه‌گیری می‌کنند، این مفهوم را بهبود می‌بخشند. در حالی که تغییراتی نیز وجود دارد که کشش زنجیر را اندازه‌گیری می‌کنند، اما نسبت به نسخه‌های براکت پایینی حساسیت و اعتماد کمتری دارند.

با فشار بیشتر روی پدال، این به افزایش گشتاور در براکت پایین تبدیل می شود. سنسور گشتاور مقدار افزایش یا کاهش گشتاور را می خواند. سپس سیگنالی برای افزایش یا کاهش قدرت به موتور می فرستد. این جفت محکم بین تلاش و کمک قدرت منجر به یک سواری بسیار بصری و طبیعی می شود.

برخی از دوچرخه‌های کوهستانی مدرن سنسورهای سرعت و گشتاور را ترکیب می‌کنند تا کنترل نهایی خوبی را برای تحویل نیرو ارائه دهند.

حالت های قدرت موتور دورچه برقی

همانطور که قبلاً به اختصار ذکر شد، حالت های قدرت آخرین فاکتوری است که باید به آن نگاه کرد. حالت قدرت را صرفاً تنظیمی برای موتور در نظر بگیرید. همانطور که سنسور، گشتاور یا سیگنال خود را به موتور می فرستد، این مقدار می تواند توسط کنترلر ارسال شود. این اساساً یک لایه نرم افزاری است که از منطق برای تعیین نحوه تغییر سیگنال سنسور قبل از رسیدن به موتور استفاده می کند.

پس از دریافت سیگنال از سنسور، یک حالت بالاتر به موتور می گوید که قدرت بیشتری را تامین کند. برعکس، حالت‌های پایین به موتور می‌گویند کمک کمتری ارائه کند.

تعداد حالت‌ها بسته به سازنده متفاوت است، اما بیشتر دوچرخه‌های برقی کوهستانی سه حالت دارند. نام‌ها متفاوت دارند اما می‌توانید آنها را اساساً به عنوان تنظیمات بالا، متوسط ​​و پایین در نظر بگیرید. پایین ترین نسخه اغلب به عنوان “eco” شناخته می شود زیرا از کمترین میزان انرژی باتری استفاده می کند. بالاترین حالت معمولاً “turbo” یا “boost” نامیده می شوند. این مد برای شیب دارترین تپه ها استفاده می شوند زیرا باتری را سریعتر تخلیه می کنند.

چقدر این صفحه مفید بود؟

به ما امتیاز بدهید!

میانگین امتیاز: / 5. تعداد رای ها

هنوز رای داده نشده است!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *